کردنیوزبلاگ

محمدعلی ابطحی*

اقبال جامعه و مردم به تغییر ناشی از عملکرد ضعیف دولت نهم است. هرچند انگیزه هر سه کاندیدای مقابل رئیس دولت نهم ممکن است تفاوت هایی داشته باشد اما اجماعی ملی و فراجناحی ایجاد شده است که معتقد است نوع عملکرد دولت نهم باعث از بین رفتن منابع اقتصادی کشور شده و به آسیب دیدن هویت و آبروی تاریخی ایرانیان منجر شده است. ادعاهای رئیس دولت نهم نیز ادعاهای قابل اثباتی نیست. ما در فولکلور عمومی ایران نیز داریم که از کسی پرسیدند وسط زمین دقیقاً کجاست و او میخی را به زمین کوبید و گفت همین جا. به او گفتند با چه استدلالی این حرف را می زنی و او پاسخ داد اگر قبول ندارید می توانید متر کنید. باید گفت ادعاها و استدلال های رئیس دولت نهم نیز استدلال های بی مبنا است که در مقابل انتقاد کارشناسان به سیاست های دولت، ادعاهای غیرمنطقی تری مطرح می شود. این عامل خود یکی از مهم ترین عوامل این اجماع ملی است. مشکل رسانه در ایران همواره یکی از مشکلات جدی بوده است که طبق قانون اساسی 30 سال پیش که مساله ارتباطات هنوز مطرح نبود، به مقوله رسانه به صورت مقوله یی متمرکز در دست دولت نگاه می شده است. با توجه به وسعت کشور نیز قطعاً رسانه شماره یک، رادیو و تلویزیون است. با توجه به ممنوعیت قانون ماهواره و با توجه به نبود امکانات مجازی در بسیاری از شهرهای کوچک و روستاها رسانه اصلی همان صدا و سیما است. صدا و سیما نیز قطعاً سیاست های دولت را پشتیبانی می کند. در حال حاضر شاهدیم ستاد تبلیغاتی این کاندیدا در رادیو و تلویزیون شکل گرفته است و این کاملاً فضای نابرابری است اما در هر حال رسانه های دیگری هم وجود دارد. ارتباطات شفاهی در ایران همواره مهم و تاثیرگذار بوده است.

باید گفت «نبودن ها» در صحنه انتخابات همواره نتیجه منفی نداشته است. در بسیاری از مواقع حضور چهره های کمتر دیده شده در اذهان عمومی وجهه مثبتی دارد. همگان شاهدند امروز اوباما دوران جدیدی را در دنیا در حال تعریف و تنظیم کردن است و آن دوران جدید هم می تواند برای ایران بسیار مثمرثمر باشد و هم در عین حال بسیار خطرناک تر از دوران جرج بوش قلمداد شود چرا که باراک اوباما می تواند به راحتی اجماعی را در دنیا علیه ایران ایجاد کند. در چنین شرایطی تاکید بر چنین مولفه هایی با نگاه اصلاح طلبانه، مردم مدارانه و مدنی می تواند برای کاندیداهای اصلاح طلب بسیار مفید باشد. در بحث استفاده از رسانه توسط کاندیداهای اصلاح طلب بحث اینترنت به عنوان بحث مهمی قلمداد می شود. باید گفت اینترنت هنوز در جامعه ایران به یک رسانه فراگیر تبدیل نشده است. مخاطبان اینترنت هم مخاطبان محدودی هستند و در تعداد آرا نمی توانند پررنگ و برجسته باشند. اما نکته مهمی که وجود دارد این است که مخاطبان اینترنت معمولاً در خانواده هایی رشد یافته اند که دارای سطح تفکر متوسط به بالا هستند و در انتخابات حضور این قشر حتی به اقشار سنتی تر جامعه نیز می تواند کمک کند.

به تعبیر بنده حتی محدودیت موقتی که چندی قبل برای فیس بوک به وجود آوردند ناشی از تاثیرگذاری زیاد اینترنت و سایت ها بر اذهان عمومی است چرا که فیس بوک و سایت های اینچنینی فضای آزاد انتخاباتی را فراهم می کنند که افراد فارغ از چارچوب های محدود به فعالیت های تبلیغاتی و نظردهی بپردازند. بعد از مسدود کردن این سایت به دلیل فشارهای فراوانی که از سوی کاربران و به خصوص در سطح عالی از سوی کاندیداهای اصلاح طلب صورت گرفت و اعلام موضعی که آقای کروبی درباره این موضوع انجام دادند فشارها موثر افتاد و این سایت رفع فیلتر شد. این نوع تبلیغات در اینترنت بخش عمده ارتباط جریان اصلاح طلبی با گروه عظیمی از مردم شده است. باید گفت در این چهار سال اتفاق مهمی افتاد که می توان گفت بزرگ ترین طنز سیاسی این دوره بود و آن این بود که معمولاً همه دولت ها با افتخار از این موضوع که تا چه حد توانسته اند سرعت اینترنت را در جامعه افزایش دهند یاد می کنند اما شاهد بودیم مسوولان دولت نهم به راحتی اعلام کردند با وجود اینکه قابلیت و امکان ارائه اینترنت با سرعت بالا وجود دارد اما به دلیل جلوگیری از سوءاستفاده، اینترنت با سرعت پایین ارائه می دهند. این امر درست مثل این است که دولتی بگوید برای جلوگیری از سوءاستفاده های احتمالی که ممکن است از برق و نور شود، برق کمتری در اختیار مردم قرار می دهد. برای این همه وقت و زمان کاربران که به دلیل سرعت پایین اینترنت پای کامپیوتر به هدر می رود، هیچ کس پاسخی ندارد. به تعبیر بنده این امر از فیلترینگ سایت ها که به دفعات در دولت نهم اتفاق افتاده، تاسف بارتر است.

جامعه ایرانی هم نسبت به کاربران دیگر اینترنت جامعه بااخلاقی است. به زعم بنده تحقق جامعه مدنی برای یک دولت، ابتدا در حیطه وزارت پست و تلگراف و تلفن صورت می گیرد. اگر به جامعه امکان دسترسی آزاد و سریع به اطلاعات داده شود، دیگر تلاش برای تحقق جامعه مدنی و توسعه سیاسی لازم نیست انجام گیرد؛ چراکه جامعه خود به خود رشد می کند و به توسعه اجتماعی و سیاسی می رسد.

*عضو شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز