چند مساله بوده و هست که من برای رای دادن بین آقای کروبی و موسوی مردد میکنه. مهمترین اینها یکی مساله فعالیتها و پیشینه آقای موسویه. خیلی از انتقادها در رابطه با آقای موسوی در رابطه با فعالیتهای ایشون در خصوص مسائل فرهنگی در دوره جنگه. خوب به خصوص آقای کروبی در این رابطه مواضع خیلی شفافتری دارند. به خصوص از وعده های ایشون در رابطه با واگذاری بحثهای نظارت بر کتب و فیلمها به عهده شوراهای صنفی خیلی خوشحال شدم. در مقابل آقای موسوی گرچه شعارهای آزادی مدارانه می دهند و اگرچه در تیم ایشان نفرات فرهنگی بزرگی فعالیت میکنند اما به غیر از کلی گویی چیز دیگری از ایشان نشنیده ام.
در مقابل برنامه های اقتصادیست که در این حوزه به نظرم آقای کروبی طرحهای ناپخته ای ارائه داده اند. به نظر میرسد ارائه برنامه های انبساطی، حذف مالیات از اصناف خرد (که طرحهای آتی اقای احمدینژاد در این رابطه -اگر چه در اجرایی شدن آن تردیدهای جدی وجود داشت- از معدود طرحهای قابل تامل او بود) و امثال اینها موجب تداوم مشکلات اقتصادی موجود می گردد. (+) در مقابل طرحهای اقتصادی آقای موسوی (یا لا اقل مشاورین اقتصادی ایشان) مبتنی بر ایجاد فضای باز اقتصادی توام با تقویت نهادهای شناخته شده اقتصادیست.
تکیه آقای کروبی روی روشنفکران و اقلیتهاست در صورتیکه آقای موسوی به توده ها توجه بیشتری دارند.
تکیه آقای کروبی بر روی کدخدامنشی و تغییرات سریع است در صورتیکه آقای موسوی بدون دادن وعده های زیاد به تغییرات بلند مدت چشم دوخته است.
بدون اینکه ادعای روشنفکری بکنم، شاید اگر اعتقاد کمتری به حقوق بشر و آزادی انسانی داشتم تصمیم گیری برایم ساده تر بود.
پ.ن.: یکی از مباحث زیبایی که کارل پوپر طرح میکنه، اثر شناخت شناسی هر فرد بر روی دیدگاه سیاسی اونه. ایشون معتقده (اگر چه هر دو نظریه رو رد میکنه) دیدگاهی که به سهولت/امکان شناخت بشری از خارج معتقده، در طول تاریخ دیرتر منجر به سلب آزادی جوامع شده تا دیدگاهی که به بدبینی در رابطه با حصول شناخت (و در نتیجه قیمومیت نهادهای خارجی بر شخص) اعتقاد داره. این رو گفتم که بگم از دیدگاه قیمومیتی آقای کروبی (همون کد خدامنشی که ایشون اتفاقا بهش تاکید داره) استقبال نمیکنم چون در دراز مدت این دیدگاه برای جامعه ما مثل زهر خواهد بود.
?
این بار تو چشم هایت را ببند،
تا من قایم شوم!
چشم هایت را ببندو بشمر...
از اول شروع کن...
از اولین نگاه حتی...
بشمر!
گره خوردن نگاه هامان را....
سادگی تو که نمی دانم کجا جا ماند را....
چشم های مهربانت را ببند و بشمر!
چشم هایت را که باز کنی،
من رفته ام!
.
.
.
و نوبتی هم که باشد،
این بار نوبت توست
که همه ی قصه ها را بگردی،
تا پیدایم کنی!!!
?
این بار تو چشم هایت را ببند،
تا من قایم شوم!
چشم هایت را ببندو بشمر...
از اول شروع کن...
از اولین نگاه حتی...
بشمر!
گره خوردن نگاه هامان را....
سادگی تو که نمی دانم کجا جا ماند را....
چشم های مهربانت را ببند و بشمر!
چشم هایت را که باز کنی،
من رفته ام!
.
.
.
و نوبتی هم که باشد،
این بار نوبت توست
که همه ی قصه ها را بگردی،
تا پیدایم کنی!!!
